Een gevoel van teleurstelling in je zelf en verdriet besluipen je op kleine momenten, waarom lukt het jou niet om lachend de deur uit te gaan of tijd vrij te maken voor een spelletje na het eten.

Je pogingen om het anders aan te pakken en een stapje terug te doen lijken altijd na een halve middag vergeten. Een lege dag in je agenda dwingen je om leuke activiteiten te ondernemen met het gezin. Juist die dag heeft Eefje al een playdate met een vriendinnetje, is Thijs zijn bed niet uit te krijgen en sta je schreeuwend in de gang om iedereen ‘gezellig’ aan het ontbijt te krijgen. Waar doe je dit allemaal voor? Je had deze tijd beter kunnen gebruiken om de presentatie van maandag door te nemen.

Demonstratief begin je zelf vast met eten en plan je meteen een sport sessie voor jezelf voor over een half uur. Als iedereen aan tafel druppelt en jouw veroordelende blik probeert de ontwijken, stap je op, “jullie hebben toch nergens zin in”, snauw je iedereen nog even toe. Nu je er even tussenuit bent, kan je de rust niet vinden. Diverse scenario’s van de ochtend spelen door je hoofd, je had ze misschien toch meer tijd moeten geven en je toon was ook niet bepaald uitnodigend. Met een knoop in je maag ga je naar huis om te kijken of je toch nog wat van deze dag kan maken, maar iedereen is gevlogen. Wie zit er ook te wachten op jouw pinnige opmerkingen, en een waslijst aan taken als ze net even niks te doen hebben.